Συζητήσεις επί συζητήσεων, δημοσιότητα, κουτσομπολιό, κείμενα – καλή ώρα σαν κι αυτό – περί του φαινομένου της ανόδου του φασισμού στην Ελλάδα. Δημόσιοι και ιντερνετικοί διαξιφισμοί περί της θεωρίας των 2 άκρων, της καταδίκης της βίας απ’όπου κι αν προέρχεται, της λογοκρισίας της τέχνης, των μεταναστών, της κρίσης του συστήματος και των διάφορων λύσεων. Πέσανε πολλά τα θέματα προς διευθέτηση στην ατζέντα του μικροαστού, μετριοπαθή και μέχρι πρότινος ‘αγανακτισμένου’ πολίτη. Ένα-ένα...
Εδώ και χρόνια ζούμε σε μία κοινωνία που κάθε πτυχή της αλληλεπιδρά και προσδιορίζεται από τον οικονομικό προσανατολισμό της: τον καπιταλισμό (aka κεφαλαιοκρατία aka ελεύθερη οικονομία aka αστική δημοκρατία). Και ακριβώς επηρεάζεται κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας επειδή όλοι οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί φροντίζουν ώστε να αναπαράγεται ο εαυτός τους μέσω της σχέσης άρχοντα/αρχόμενου και της θεσμοθετημένης παιδείας. Από το σχολείο ήδη μεγαλώνουν τα παιδιά με μπούσουλα τον ανταγωνισμό, την ατομικότητα, την ιδιοκτησία, τις ιεραρχικές δομές, δημιουργώντας προσωπικότητες με χαρακτηριστικά που ευνοούν το υπάρχον σύστημα και παραγωγικά και δίχως να εναντιώνονται σ’αυτό. Φυσικά, η ατομική ευθύνη του καθενός είναι αδιαμφισβήτητη. Έτσι, λοιπόν, περιτριγυριζόμαστε από ανθρώπους δειλούς, φοβισμένους, υπάκουους, αποπροσανατολισμένους, θρησκευόμενους, ομοφοβικούς, ατομικιστές, κομπλεξικούς, σεξιστές και κατά πλειοψηφία ηλίθιους. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς με την άνοδο του φασισμού στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως.
Τα ίδια τα χαρακτηριστικά του καπιταλισμού διέπουν και το φασισμό. Η εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού από το εκάστοτε αφεντικό αποτελεί φασισμό. Ο μονόδρομος της ‘επιτυχίας’ μέσα στο συγκεκριμένο σύστημα επίσης. Η παραπληροφόρηση από τα μέσα ενημέρωσης και από τα σχολικά βιβλία οδηγεί στην ημιμάθεια και την απώλεια ταξικής μνήμης (ξέχασε η ελληνική κοινωνία τί σημαίνει χούντα, Β’ Παγκόσμιος και ναζισμός, ποιανού τα συμφέροντα θίγονταν και ποιοι βγήκαν κερδισμένοι). Οι επεκτατικοί (οικονομικά) πόλεμοι με το πρόσχημα του εκπολιτισμού αποτελεί φασισμό, όπως κι η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία που δρα ως εφαλτήριο ολοκληρωτισμού. Δεν συζητάμε βέβαια για τα κατασταλτικά όργανα του κράτους. Ο ίδιος ο Χάρης Κουσουμβρής, πρώην υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής, είχε δηλώσει πως προεκλογικά η οργάνωσή τους χρηματοδοτούταν από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Το ένα χέρι νίβει τ’άλλο.
Έτσι κι ο φασισμός κάνει την εμφάνισή του όποτε το καπιταλιστικό σύστημα εισέρχεται σε κρίση και λειαίνεται το έδαφος για την ελευθερία. Το ίδιο συνέβη στην Ιταλία με το Μουσολίνι, όταν πήρε το χρίσμα μετά από την ‘Κόκκινη Διετία’ μία προεπαναστατική κομμουνιστική περίοδο. Το ίδιο συνέβη στη Χιλή του αριστερού Αλιέντε, με τον αμερικανόφιλο Πινοσέτ να παίρνει βίαια την εξουσία. Το ίδιο και στην Ισπανία του Φράνκο, ο οποίος έκανε πραξικόπημα μετά την εκλογή αριστερής κυβέρνησης που υποσχέθηκε αναδιανομή της γης. Το ίδιο και στην Γερμανία με τον Χίτλερ, ο οποίος χρηματοδοτήθηκε από μεγάλες βιομηχανικές εταιρίες, ώστε με την ανέχειά τους να καταλάβει την εξουσία. Ο εθνικοσοσιαλισμός δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από τον έσχατο μηχανισμό του κεφαλαίου όταν αυτός προσπαθεί να σώσει τη θέση του και να υποτάξει τους λαούς. Και δυστυχώς αναπαράγεται εξίσου εύκολα και από την εργατική τάξη, καταστέλλοντας το εν δυνάμει επαναστατικό υποκείμενο. Παράλληλα εκφοβίζει, βασανίζει, τρομοκρατεί, δυσφημεί και δολοφονεί.
Πρέπει να γίνει κατανοητό πως ο αντιφασιστικός αγώνας είναι πιο αναγκαίος από ποτέ. Αυτή η ανάγκη οδηγεί σε μία ευρύτερη συνεργασία πολιτικών χώρων. Είναι επίσης ευκαιρία να δοθεί ένας συγκεκριμένος προσανατολισμός στα όποια εγχειρήματα · κι αυτός δεν είναι άλλος από τον αντικαπιταλιστικό. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι αντισυστημική, ο φασισμός δεν είναι επανάσταση κατά του κεφαλαίου, είναι απλά η διαχείριση της κρίσης του.
Το Θέατρο Δρόμου, ως κολλεκτίβα που ασχολείται με το Hip-Hop, στηρίζει αντιφασιστικές-αντικαπιταλιστικές προσπάθειες σε όποιον χώρο δραστηριοποιούνται τα μέλη της. Πόσο μάλλον στον ίδιο το χώρο της μουσικής. Καμία ανοχή σε καλλιτέχνες που τιμούν το εθνόσημο, μεγαλέξαντρους και άγιους γέροντες. Καμία ανοχή σε καλλιτέχνες που συνεργάζονται με τέτοιους τύπους για ίδιον όφελος αυτοπροβολής, χρημάτων και lifestyle. Το Hip-Hop είναι εξέλιξη της σκέψης, όχι αναπαραγωγή της ήδη υπάρχουσας κοινωνικής σήψης.
παντου μασωνοι σιωνιστες κοινουν τα νηματα...και ο Αρτεμης το παιζει αντιμασωνος εχοντας χορηγο την μονστερ
ΑπάντησηΔιαγραφή